NE POSTOJI KRAJ RATA
Mrtvi generali
Vraćaju mač u korice
Posustalim pokretom
Još u neverici
Mrtvi oficiri
Bacaju iz ruke pištolj
Još topao od dodira
Koji se ne moraju mnogo razlikovati
Od onog kod kuće
Mrtvi konji
Zaustavljaju svoj kas
U iščekivanju zvuka
Još zakrvavljenog pogleda
I zanemela je džinovska gusenica
Koja je označavala pobunu
Sve je tiho
Samo odsečene glave
I beživotna tela zadavljene dece
I beživotne ruke silovanih majki
Sklopljene kao za molitvu
Za očeve zaklane ispod drveta
Pod kojim su prvi put ljubili
Služe da opominju
Da se i uprkos svoj toj tišini
Tako nešto može opet ponoviti
Dokle god je mrtvog sunca
Da sve to gleda
Mrtvog prežderanog
I podmićenog sunca
